7 jaar is het meisje. Ze heeft moeite met inslapen, maar ook met doorslapen. Ze voelt zich erg gepest door twee meiden uit haar groep en ze wordt ook vaak buitengesloten. Bovendien heeft ze moeite met boosheid. Wanneer anderen boos zijn, kruipt ze weg, voelt ze zich helemaal wegzakken en uiteindelijk heeft ze niet meer het gevoel ergens vat op te hebben. Niet op de ander, maar vooral niet op zichzelf.

In haar klas zijn er twee meiden die haar constant aantrekken en afstoten. Dan hoort ze er wel bij, dan ineens weer niet. Ook hierbij oogt het alsof ze er geen vat op heeft om hier los van te staan. Ze wordt heen en weer geslingerd in 'het vriendinnen willen zijn', maar eigenlijk ook weer niet onder deze omstandigheden.

Haar ouders zijn ten einde raad. Elke dag als ze thuiskomt van school klaagt ze over het wel en wee van die meiden. Goed bedoelde raad: "Zoek andere vriendinnen en trek het je niet zo aan", maar daar kan het meisje niets mee. Het is alsof ze soms 'gehypnotiseerd' erin wordt getrokken. Ze voelt totaal geen innerlijke kracht om ervan los te komen en een eigen weg te gaan bewandelen.

Als spoedig bij de eerste sessies blijkt dat ze erg bang is om in te slapen. Bij doorvragen ervaart ze mensen in haar kamer. Deze mensen ogen doorschijnend en maken ook ruzie.

Soms laten ze bloed zien en maken ze 'je kop eraf' gebaren. Het gevoel dat hiermee gepaard gaat, is zo angstig dat ze niet meer kan voelen wie ze zelf is. De beelden overrulen haar.

Paranormaliteit komt voor in de familie van moeder. Wanneer je gevoelsmatig niet met twee voeten heel stevig op de grond staat, kun je jezelf hierin verliezen. En dat is wat er nu gebeurt bij haar. De meiden uit de groep zijn haar eigenlijk teveel. Ze is zo bezig met de geesten dat ze er niets meer bij kan hebben.

In de therapie pakken we eerst de angsten voor de geesten aan en al snel slaapt ze gewoon in en door. Dit geeft in ieder geval meer energie voor overdag. Vervolgens kijken we naar de patronen van aantrekken en afstoten tussen de drie meiden. De angst voor dominantie en boosheid en het niet 'nee' kunnen zeggen, geven een vliegend gevoel, waarbij ze onvoldoende voelt dat ze haar schouders op kan halen en problemen naast zich neer kan leggen.

Aan het eind van de zeven sessies gaat het goed met haar. Ze heeft het gevoel weer leiding te hebben over haar eigen leven.

Heb jij zelf ook paranormale ervaringen? Hoe zorg jij er dan voor dat je dit niet als handicap ervaart?