Een jongen van 10 jaar komt bij mij in de praktijk voor een intakegesprek. Hij blijkt ADD te hebben en slikt daarvoor Ritalin. De problemen met zijn ADD uiten zich vooral in de school. Hij voelt zich onheus bejegend door andere kinderen en wanneer ik vraag door hoeveel kinderen hij zich gepest voelt, komen er wel zeven namen. Ze vinden hem lelijk en stom. De jongen oogt erg bleek met weinig energie. Hij legt vooral veel van de problemen buiten zichzelf, het overkomt hem. (Dit is een kenmerk van ADD)

Kinderen met ADD hebben de volgende kenmerken:

• Het kind ontwijkt grote groepen en trekt zich graag terug. Het kind is liever wat op de     achtergrond.
• Het kind is gevoelig en emotioneel. Ook heeft hij last van emotionele wisselingen. Boosheid kan zo omslaan in blijdschap.
• Het kind is erg onzeker over zichzelf en is daarnaast erg perfectionistisch.

Tijdens de sessies blijkt al spoedig dat hij zich zo ver heeft teruggetrokken (vandaar dat witte gezicht en weinig energie) dat hij te weinig kan voelen tot hoever kinderen kunnen gaan. Hij wil aardig gevonden worden en lacht maar een beetje mee. Hij merkt pas dat kinderen over zijn grenzen gaan wanneer het eigenlijk al te laat is. Door de angst die dan ontstaat, gaat hij juist de verkeerde woorden gebruiken. "Ik wil niet dat je zo tegen me praat!" Uiteindelijk komt dit betweterig over. Normaal gesproken is dit taalgebruik van een leerkracht naar een leerling. Vandaar uit wordt hij nog meer uitgelachen. Uiteindelijk ontstaat er bij hem een woedeaanval, die ook weer gelach ontlokt bij de andere kinderen.

Hij en zijn klasgenootjes zitten in een vicieuze cirkel. Wellicht is het voor de leerkracht nu ook niet meer duidelijk hoe het hele verhaal ontstaat. Wanneer een leerkracht zijn handen ervan aftrekt, is dit kind verloren …

Tijdens het behandelen van deze jongen, kom ik al vlug op een groot rechtvaardigheidsgevoel. Ook wil hij eigenlijk (vanuit angst) de hele klas onder controle houden met hun pestgedrag. Hierbij gaat hij op de stoel van de leerkracht zitten, wat de andere leerlingen niet zullen accepteren. Bovendien is het voor een kind van 10 onmogelijk de hele klas te controleren. Hierbij voelt hij zich geen kind meer, maar volwassene.

Na drie sessies staat hij steviger in zijn schoenen. Hierdoor laat hij een situatie niet meer uit de hand lopen, hij kan zijn gedrag reguleren omdat zijn gevoel over het pesten rustig is geworden. Zijn woedeaanvallen zijn onder controle.

Om dit te blijven behouden zullen hij en zijn moeder ervoor moeten zorgen dat hij zich rustig voelt en dat hij zich af en toe ontlaadt. Zijn ADD kan ervoor zorgen dat hij zich teveel terugtrekt, waardoor de negatieve spiraal weer gaat ontstaan. Het masseren van zijn voeten (iedere avond), houdt hem rustig in combinatie met het doornemen van de dag. ('Wat ging er goed?' 'Wat ging er niet goed?' En luister zonder oordeel.)

Ook zou het fijn zijn als de vicieuze cirkel wordt uitgelegd aan de leerkracht, maar ook aan de leerlingen. Wanneer de andere leerlingen begrip voor zijn ADD kunnen opbrengen (en dat lukt alleen wanneer het wordt uitgelegd), is het positieve resultaat blijvend.

ADD komt in meer of mindere mate bij iedere mens voor. Herken je dit bij jezelf en hoe ga jij ermee om?