"Weet je dat 50 tot 75 procent van de jongeren van mijn leeftijd wel eens blowt?" zei de jongen. Ik was in shock. De jongen was net 19 jaar geworden. Toen ik dit thuis vertelde, vroegen ze of ik onder een steen had geleefd de afgelopen tijd. "Dit is een fase in het leven van sommigen en dat wil niet zeggen dat ze meteen verslaafd zijn!", werd er gezegd.

Ik heb daar sterk mijn twijfels over. Er bestaan allerlei klinieken in Nederland waarbij je een traject krijgt aangeboden om je verslaving voor hasj of wiet aan te pakken. Beide drugs kunnen verslavend zijn, zeker als dit een manier is om je problemen te vergeten of uit ontevredenheid.
Er is een onderzoek van jongerenorganisatie TeamAlert uit 2017. Volgens 68 procent van de ondervraagde jongeren is het drugsgebruik (wiet, lachgas, xtc en speed) toegenomen. Van de ondervraagde drugsgebruikende jongeren gebruikt meer dan 75 procent wel eens cannabis.

We leven in een tijd waarin veel mogelijk is. Nederland is best een rijk land en de sociale voorzieningen zijn goed. Dit in tegenstelling tot veel de landen om ons heen.
Ik sprak laatst een vrouw uit Spanje. Wanneer je een eigen bedrijf in Spanje wilt starten, moet je de overheid vierhonderd euro per maand betalen. In Nederland krijg je de eerste drie jaar als ondernemer juist startersaftrek bij de belasting. 'Je moet genieten van het leven' of 'volg je passie' zijn leuzen die we in deze welvaart veel tegenkomen.

Maar wat gebeurt er wanneer je helemaal niet kan voelen wat je passie is? Of dat je niet kan voelen waar je van geniet? Wat gebeurt er wanneer je als kind alleen maar in je hoofd schiet. Dan wordt 'genieten van je leven' een moeten. En je passie volgen wordt een molensteen om je nek.
Ondertussen lijkt het gras van de buurman altijd groener. Facebook en Instagram delen tenslotte niet de worsteling van je studie of je sociale leven.

Om dit te vergeten is dat blowtje best een eenvoudige oplossing. Je voelt voor het eerst saamhorigheid met anderen die in hetzelfde schuitje zitten. Het gevoel erbij te horen, wil tenslotte toch iedere ziel. De stap van softdrugs naar harddrugs zoals heroïne of cocaïne is niet zo groot. Uiteindelijk raakt je lichaam gewend aan de afvlakking van je emoties. Je besluit dit een keer te proberen. En jawel, hierdoor vergeet je helemaal dat je niet voldoet aan de normen van de maatschappij. Je kunt het feestje nog langer doortrekken. En dan beperk je je niet meer tot het feestje, maar ga je elk weekend los.
En op een dag ontdek je dat je die middelen elke dag nodig hebt …

Kun je voorkomen dat je puber aan de drugs raakt. Nou eigenlijk niet … Wat wel opvalt, is dat kinderen die teveel over grenzen gaan in de basisschoolleeftijd of juist kinderen die zich angstig terugtrekken, vlugger geneigd zijn om te vluchten in de drugs. Deze laatste groep doet dat dan 'om erbij te horen'. Ook kinderen die geen verbinding voelen met hun ouders hebben een grotere kans.

Hoe herken je of je kind aan de drugs zit?

• Grauw gezicht
• Afvallen
• Onverschillig of juist heel opgewekt doen
• Doffe ogen
• Veel van huis zijn
• Het vlug koud hebben

En wat doe je wanneer je kind toch aan de drugs is gegaan?
Veel in gesprek blijven en liefde geven. Kijk of je door gesprekken het tij kunt doen keren, blijf in verbinding. Hij of zij moet zelf het gevoel hebben nog een doel te hebben in het leven en aan hun probleem te willen werken.

De basisschoolleeftijd is een hele belangrijke tijd voor kinderen. Als je verbinding houdt met je kinderen en je zorgt voor ik-kracht, is de kans het grootst dat ze niet aan de drugs gaan.

Hoe zorg je voor verbinding? Doe af en toe iets alleen met je kind en zorg dat je het gezellig hebt.
Hoe zorg je voor ik-kracht? Zorg dat de grenzen van veiligheid en respect stevig staan.
En geef zelf het goede voorbeeld!