In Nederland hebben we vrijheid van meningsuiting. Volgens Wikipedia is vrijheid van meningsuiting: De vrijheid van burgers om hun overtuigingen kenbaar te maken, zonder voorafgaande controle door de staat.

Volgens de Dikke van Dale is een mening hetzelfde als: een opvatting, standpunt, een visie of een denkwijze. Bij deze laatste woorden gaat een weloverwogen gedachte over het onderwerp aan vooraf. Een mening is een overweging met wellicht een ervaring en een gevoel erover.

Ik schrik van de woorden die sommige mensen zeggen onder de noemer: 'vrijheid van meningsuiting'. Het lijkt wel alsof je andere mensen zomaar kan beledigen en dat de ander het maar te slikken heeft (april 2016: Satirist Jan Böhmermann noemt President Erdogan een 'geitenneuker', mei 2016: racistische opmerkingen tegen Sylvana Simons). Vrijheid wordt gezien als: 'We gooien er maar van alles uit, zonder erover na te denken wat dat met de ander doet'. Is het dan zo 'dat je moet kunnen zeggen wat je wilt?' Ik vraag me dan af waar het respect voor de ander is gebleven.
Volgens de Dikke van Dale betekent respect: 'eerbied en ontzag'.

In de tijd dat ik in het Speciaal Basisonderwijs werkte, ontstonden de meeste ruzies bij de zin: 'neuk je moeder!'. Als leerkrachten hebben wij deze zin altijd sterk veroordeeld, want deze zin heeft geen enkele zinvolle toegevoegde waarde in een ruzie. Sterker nog, hij wakkert alleen maar haat aan.
Met verbazing zie ik wat sommige volwassenen van nu onder het kopje 'vrijheid van meningsuiting' de wereld ingooien. Waar is de empathie gebleven voor de medemens?
Maar waar is ook het goede voorbeeld gebleven, dat wij als volwassenen voor onze kinderen moeten zijn?  

En zo werkt dit ook in een gezin. Respect voor elkaar is een belangrijk onderwerp. Ook in een gezin hoor je na te denken wat je tegen een ander zegt. Wanneer je de volgende tips toepast, heb je de meeste kans dat er liefde en respect in je gezin komt:

• Begin elke zin met: "Ik vind dat / ik voel me....". Daarmee voorkom je dat de ander zich aangevallen voelt. En dan wordt er beter naar je geluisterd.
• Ouders moeten zorgen dat ze de teugels in handen hebben. Kinderen mogen hun mening geven, maar de ouders zijn de eindverantwoordelijken. Sommige kinderen zijn gespecialiseerd in het voeren van eindeloze discussies. Houd bij deze kinderen de gesprekken heel kort. De kinderen mogen zeggen wat ze van iets vinden, maar het eindbesluit ligt bij de ouders. Kinderen zijn nog te jong om eindverantwoordelijken te zijn.
• Ouders geven het goede voorbeeld in communicatie. Wanneer ouders een reactie geven op het (respectloze) gedrag van hun kinderen, doen ze dat rustig en met een lage stem. Hierbij koppelen ze het gedrag los van 'wie de kinderen zijn'. Het gedrag van de kinderen is niet in orde, maar zij blijven wel leuke, lieve en aardige kinderen.
• Er is verbinding tussen de gezinsleden, wat wil zeggen dat er geregeld contact is tussen de gezinsleden. Er wordt samen koffie/limonade gedronken en gesproken over de dag. Wat was het leukste van de dag? Wat was er niet leuk? Bespreek dit met elkaar! Er moet lol worden gemaakt (spelletjes spelen), waardoor de kinderen mogen voelen dat de ouders hen zien. Als er veel ruzie tussen kinderen onderling ontstaat, kan dit een negatieve vorm van aandacht zijn. "Zie ons nu toch!" roepen de kinderen eigenlijk. Als kinderen voelen dat de ouders hen zien, dan gunnen ze je als ouders veel meer. Hun gedrag wordt veel beter en ze komen meer naar je toe om je even te knuffelen.

Bij relaties tussen familieleden of vriendinnen kan er zelfs een 'bemoeizuchtige' vrijheid van meningsuiting ontstaan. Hoe moeilijk is het om te zien dat een familielid een desastreuze relatie heeft met zijn/haar partner? Hoe moeilijk is het om te zien dat de zoon van een van je vriendinnen excessief gedrag vertoont tegen haar? Hoe moeilijk is het om te zien dat je lieve collega haar leven vergooit bij een niet betrouwbare man?

Mijn mening is: Pas als diegene over het probleem begint en jou om je mening vraagt, kun je hem of haar die geven. Daarvoor is het te allen tijde (weliswaar goedbedoelde) bemoeizucht. Je kunt wel alles denken, maar niet alles zeggen!
Blijf bij jezelf en zorg dat je je eigen zaakjes op orde hebt! En heb respect voor het proces van de ander, hoe moeilijk dat ook is!