Ze krijst de oren van je hoofd. Ik zie mensen naar hun oren grijpen maar ook hun hoofd schudden. Ze is bijna twee jaar en slim, dat proef je aan alles.

Zij bepaalt. Het eten is niet goed, het speelgoed bevalt niet, ze wil niet naar bed, ze wil juist wel naar bed. Hagelslag trekt ze haar neus voor op, ze wil alleen maar smeerworst. Ze wil naar jas niet aan en haar nieuwe rok is favoriet. Ze wil naar buiten met bedtijd en naar binnen als ze naar buiten gaan.
Als het niet gaat zoals ze in haar hoofd heeft, bereikt het geluid uit haar mond een recordhoogte aan decibel.

Ze overstrekt zichzelf en heeft moeite om te focussen. Wanneer ze op schoot zit, is er geen ontspanning. Haar ogen schieten heen en weer om op zoek te gaan naar iets nieuws.  Ze oogt zeer gespannen en niet tevreden. Ze heeft ontdekt dat ‘haar wil’, in combinatie met het geluid uit haar mond, ervoor zorgt dat haar ouders in actie komen. De ouders lijken lakeien: water wordt er aangereikt en weer weggezet. Een cracker met plakjes worst gaat met de grootst mogelijke vaart weer terug de keuken in en de boterham met melk komt ervoor in de plaats.

Ze is zo overprikkeld dat je heel goed moet kijken wil je de signalen van het ‘moe worden’ kunnen zien. Het gevolg daarvan is dat de structuur en het ritme is verdwenen. Op afroep van het meisje belandt ze in haar bed. Pas wanneer ze het echt niet meer weten, ligt ze.

Het lijkt alsof zij het erom doet, maar dat is natuurlijk niet zo. Zij reageert op het aanbod. En de ouders reageren weer op haar. Zonder dat ze het door hadden, zijn ze in de negatieve spiraal beland. Zonder dat er bewustwording was, bepaalt de dame in kwestie en anticiperen de ouders hierop.  En zo is het langzamerhand gegroeid dat de leiding van het opvoeden in de handen ligt van een éénjarige in plaats van de verantwoordelijken.

De ouders zie ik worstelen maar ze hebben geen idee om uit deze negatieve spiraal te komen.

Ik weet de oplossing. Moeder is overprikkeld en moet behandeld worden. Wanneer ze losgemaakt wordt van haar moeder (die is namelijk ook overprikkeld), gaat ze veel steviger staan en kan ze beter structuur neerzetten.

Wanneer hun dochter structuur krijgt en regelmaat in de vorm van een schema en een duidelijk aanbod, komt er rust in het hoofd van het jonge meisje.

Eigenlijk is het hartstikke verdrietig. Ze wordt niet gezien als een leuk kind, maar als een lastig meisje. Dat naar is voor iedereen.