Emotietherapie

voor kind
en volwassene

Hypochondrie, dwanggedachten en dwanghandelingen

zondag 14 juli 2013

Er komt een jongen van 10 jaar in mijn praktijk. Zijn moeder vertelt me dat hij angsten heeft om zonder zijn ouders te zijn. Hij wil graag weten waar zijn ouders naar toe gaan en hoe laat ze thuis zijn. Anders is hij niet gerustgesteld. Hij is bang om alleen over te blijven. De ouders proberen zo goed mogelijk met de situatie om te gaan en zijn daarvoor in contact gekomen met emotietherapie. Het is hun enige kind, de vader is ernstig ziek.

Als spoedig na de eerste sessie blijkt dat deze jongen stemmen in zijn hoofd heeft. Deze geven hem opdrachten die hij moet uitvoeren. Voorwerpen moet hij rechtleggen, de trap moet hij een aantal keer nemen. In zijn slechtste periode zegt de stem dat hij op een flat moet gaan staan en eraf moet springen. Rationeel weet de jongen dat de stem te veel invloed op hem heeft en rare zinnen zegt, gevoelsmatig kan hij deze stem niet uitschakelen.

Hij is heel veel met de dood bezig. Bij elk pijntje is hij bang kanker te hebben. Hij voelt zich helemaal vastgelopen.

Bij emotietherapie maak ik emoties los. Emoties die hij voelt ten aanzien van de ziekte van zijn vader en de bezorgdheid van zijn moeder. Al spoedig komen we bij patronen van angsten die onbewust zijn overgeërfd. Deze komen niet bij zijn ouders vandaan maar bij zijn oma. De moeder van zijn vader had ook heel veel angsten. Uiteindelijk komen we bij heel veel irreële angsten, die we los maken.

Doordat hij geen controle heeft over het ziektebeeld en herstel van zijn vader, is zijn basisgevoel van veiligheid (hoe hij zich voelt naar zijn ouders) onvoldoende aanwezig. Daar komt bovenop dat hij een aanleg heeft (via de lijn van de moeder van vader) om in angsten te schieten. Wanneer heel veel angsten zich opstapelen, ontstaan er dwanggedachten en dwanghandelingen. Allemaal hebben ze te maken met de angst om dood te gaan aan een ziekte: hypochondrie.

Na elf sessies is hij zo goed als klachtvrij. Vijf maanden na zijn laatste bezoek aan mij, komt hij weer. We kijken of hij zichzelf 'recht kon trekken' de afgelopen maanden. Hij vertelt me dat zijn dwanghandelingen verleden tijd zijn. De stemmen heeft hij onder controle. De angst om kanker te krijgen is nog maar weinig aanwezig. Hij is er aan toe om mij los te laten.

Herken je deze klachten bij jezelf of bij anderen?
Wat doe jij eraan om die los te laten?

< Terug

Reacties  |  Reactie toevoegen »

Blogarchief