0
Contact
voor kind
en volwassene
donderdag 12 september 2013
Het is september, de herfst is in aantocht en de blaadjes beginnen los te laten. Ik vind dit een heerlijk jaargetijde. Het loslaten is mij op het lijf geschreven. Mijn moeder had een vooruitziende blik bij mijn geboorte: één van mijn doopnamen is Michaela. Er is me eens verteld dat de engel Michael helpt met het loslaten van angsten.
Bij sommige mensen gaat de herfst gepaard met een somber gevoel. Wist je dat je dit gevoel makkelijk weg krijgt met de methode van emotietherapie? Loslaten betekent niet dat iets niet meer aanwezig is, maar dat je er geen onrustig gevoel van krijgt. En wanneer de onrust verdwijnt, kan er zelfs een sprankeltje liefde worden gevoeld. Een prachtig proces!
De methode van emotietherapie heeft een hele eenvoudige methodiek. Het is bijna niet voor te stellen dat dit werkt. Laatst kwam er een man op leeftijd in mijn praktijk. Toen ik met de methodiek begon, moest hij lachen en vertelde me dat hij zich belazerd voelde. Al die kleuren en die douchekop en die tuinslang (inhoud methode), hij kon zich niet voorstellen dat dit zou werken. De tweede keer gaf hij zich over en na vier sessies was hij van zijn hartkloppingen en slapeloosheid af.
Ik wens jullie een hele fijne herfst!
Michèle
Een kind dat gepest wordt, voelt zich vaak machteloos en alleen en in een hoek gedrukt. Vanuit angst kan hij vreemd, betweterig of bemoeierig gedrag vertonen. Van daaruit wordt hij nog meer gepest. Bij emotietherapie wordt de angst rustig gemaakt, waardoor de gepeste zich 'niet meer op de kast laat jagen'. De pesters hebben geen invloed meer op hem en het pesten stopt. Soms is één sessie al genoeg.
Heb je als leerkracht hart voor de school en de kinderen? Maar voel je dat de werkdruk alsmaar toeneemt? Hoe kun je ervoor zorgen dat je zelf blijft staan? Deze workshop van vijf avonden geven je genoeg handvatten om je prettiger te voelen. Wanneer de leerkracht zich gelukkig voelt, zijn de kinderen dat ook!
Lees meer op de pagina Workshops.
Op vrijdag 21 december 2012 is mijn boek 'Emotietherapie - De kunst van het loslaten' verschenen.
Het boek is te verkrijgen bij boekhandel Ben Kempers in Delft of is hier te bestellen.
Heb je een kind wat zich somber voelt wanneer de herfst aantreedt? Wordt zijn gedrag dan ook anders? Is hij vlugger boos of trekt hij zich vooral terug en is dan niet te bereiken? Het gedrag is een uiting van het sombere gevoel.
Stap 1:
Praat met je partner hierover. Kijk dan eerst eens of jij en/of je partner dit sombere gevoel herkennen bij zichzelf. Vaak zie ik binnen een gezin dat emoties zich herhalen, van ouders op kinderen.
Stap 2:
Praat met je kind. Vraag hem of het waar is dat hij zich somber voelt. Zeg hem dat je ziet dat zijn gedrag verandert. Geef er geen oordeel over, het is zoals het is.
Stap 3:
Geef erkenning aan het gevoel van je kind. Zeg hem: "Je vader/moeder herkennen het gevoel. Wanneer je ouder bent kun je hier beter mee omgaan. Zo hebben wij dit ook gedaan!" Wanneer het kind begrip voelt voor zijn emoties, geeft dit rust. Zijn gedrag zal snel beter worden, ondanks het feit dat het sombere gevoel t.a.v. de herfst niet weg is. Hij voelt zich begrepen door zijn ouders en er komt er een saamhorigheid in het gezin waar iedereen blij van wordt!
Er komt een jongen van 10 jaar in mijn praktijk. Zijn moeder vertelt me dat hij angsten heeft om zonder zijn ouders te zijn. Hij wil graag weten waar zijn ouders naar toe gaan en hoe laat ze thuis zijn. Anders is hij niet gerustgesteld. Hij is bang om alleen over te blijven. De ouders proberen zo goed mogelijk met de situatie om te gaan en zijn daarvoor in contact gekomen met emotietherapie. Het is hun enige kind, de vader is ernstig ziek.
Wat is loslaten? Iedere ouder kent het gevoel van irritatie, machteloosheid of onzekerheid naar hun kind. Hoe krijgen we dat rustig? Hoe voelen we ons niet meer bezwaard wanneer we eens aan onszelf denken? Hoe laten we onze kinderen los, zodat er vertrouwen komt in plaats van wantrouwen? Vertrouwen in hun eigen manier van in het leven staan. Vertrouwen in het feit dat zij het zelf kunnen, zonder onze weliswaar goedbedoelde maar ongevraagde adviezen.
Een jongen van 10 jaar komt bij mij in de praktijk voor een intakegesprek. Hij blijkt ADD te hebben en slikt daarvoor Ritalin. De problemen met zijn ADD uiten zich vooral in de school. Hij voelt zich onheus bejegend door andere kinderen en wanneer ik vraag door hoeveel kinderen hij zich gepest voelt, komen er wel zeven namen. Ze vinden hem lelijk en stom. De jongen oogt erg bleek met weinig energie. Hij legt vooral veel van de problemen buiten zichzelf, het overkomt hem. (Dit is een kenmerk van ADD)
7 jaar is het meisje. Ze heeft moeite met inslapen, maar ook met doorslapen. Ze voelt zich erg gepest door twee meiden uit haar groep en ze wordt ook vaak buitengesloten. Bovendien heeft ze moeite met boosheid. Wanneer anderen boos zijn, kruipt ze weg, voelt ze zich helemaal wegzakken en uiteindelijk heeft ze niet meer het gevoel ergens vat op te hebben. Niet op de ander, maar vooral niet op zichzelf.